Βιβλιοθήκη ΕΚΒ-Bibliothek HGB

20/11/2019

Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου - Hellenische Gemeinde zu Berlin e. V.

Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου - Hellenische Gemeinde zu Berlin e. V.

Θέλεις να συμμετέχεις στην ομάδα της Βιβλιοθήκης;

Στα πλαίσια της ανασύστασης της ομάδας εθελοντών της Βιβλιοθήκης της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου προσκαλούμε τις ενδιαφερόμενες και τους ενδιαφερόμενους να έρθουν την Κυριακή 24.11.2019 στις 5 μμ στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο!

11/11/2019

Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου - Hellenische Gemeinde zu Berlin e. V.

Σάββατο, 16 Νοεμβρίου, 2019 | 18:30 στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο!

03/10/2019

26/09/2019

Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου - Hellenische Gemeinde zu Berlin e. V.

Σάββατο, 16 Νοεμβρίου, 2019 | 18:30 στο Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο!

14/06/2018

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι πλέον η βιβλιοθήκη μας θα είναι ανοικτή τις ώρες κοινού του γραφείου μας.

Δευτερά 12:00 – 14:00
Τρίτη 16:00 – 19:00
Πέμπτη 11:00 – 13:00

Διεύθυνση : Mittelstraße 33,Berlin, Germany 12167

Σας περιμένουμε για να επιλέξετε ένα η και περισσοτέρα, από τα 1200+ βιβλία μας!

21/01/2018

Σήμερα η βιβλιοθήκη θα είναι ανοιχτή με μικρή καθυστέρηση από τις 13.30. Σας περιμένουμε :)

03/12/2017

Σήμερα εκτάκτως η βιβλιοθήκη θα παραμείνει κλειστή. Ανανεώνουμε το ραντεβού για την επόμενη Κυριακή :)

18/11/2017

Σας περιμένουμε όλους αύριο ;)

12/11/2017

Η βιβλιοθήκη της Κοινότητας, πιστή και σήμερα στο ραντεβού της, θα παραμείνει ανοιχτή από τις 12.00 μέχρι τις 16.00. Σας περιμένουμε όλους :)

04/11/2017

Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα, η βιβλιοθήκη της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου επιστρέφει!
Σας περιμένουμε όλους αύριο, Κυριακή 5/11 μεταξύ 12.00 και 16.00 :)

30/07/2017

Σήμερα τελευταία Κυριακή για το καλοκαίρι που θα είμαστε ανοιχτά! Επόμενο ραντεβού τον Σεπτέμβρη! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους!

15/07/2017

Απαρέμφατο

Σαν σήμερα το 1904 πεθαίνει ο σπουδαίος Ρώσος θεατρικός συγγραφέας Άντον Τσέχοφ.

04/07/2017

Σαν σήμερα το 1848 κατά τη διάρκεια της επανάστασης πεθαίνει ο γάλλος Φρανσουά Ρενέ ντε Σατωμπριάν, γνωστός στην Ελλάδα ως Σατωβριάνδος. Ήταν συγγραφέας, πολιτικός , διπλωμάτης και φιλέλληνας. Προς τιμήν του στην Αθήνα υπάρχει η οδός Σατωβριάνδου. Θεωρείται ιδρυτής του γαλλικού ρομαντισμού.
Αναδείχθηκε μέσα από το έργο του ''Αταλά, ή Οι έρωτες των δύο αγρίων στην έρημο'', 1801.

Πηγές : Αλμανάκ και Βικαιπαιδεία

02/07/2017

Ακολουθεί ένα όμορφο απόσπασμα του Γερμανού συγγραφέα Herman Hesse από το βιβλίο «Ο μοναχικός λύκος της Στέπας»

Αχ, είναι δύσκολο να βρεις αυτό το θεϊκό μονοπάτι μέσα σ’ αυτή τη ζωή που κάνουμε, σε τούτη δω την αποβλακωμένη και ανούσια εποχή με την πνευματική της στειρότητα, την αρχιτεκτονική της, τις επιχειρήσεις της, την πολιτική της, τους ανθρώπους της! Πως θα μπορούσα να μην καταντήσω ένας μοναχικός λύκος, ένας άξεστος ερημίτης, αφού δεν συμμερίζομαι τους στόχους της και τις αξίες της και δεν καταλαβαίνω καμιά από τις απολαύσεις της; Δεν μπορώ να μείνω για πολλή ώρα ούτε στο θέατρο ούτε στον κινηματογράφο. Σπάνια διαβάζω εφημερίδα κι ακόμα πιο σπάνια κάποιο μοντέρνο βιβλίο. Δεν μπορώ να καταλάβω ποια ευχαρίστηση και ποια χαρά βρίσκουν οι άνθρωποι με το να συνωστίζονται στα ξενοδοχεία και στους σιδηροδρόμους, στα κέντρα με την αποπνιχτική ατμόσφαιρα και την απαίσια μουσική, στα μπαρ και στα βαριετέ, στις διεθνείς εκθέσεις και στον ιππόδρομο……..

Από την άλλη μεριά, όσα μου συμβαίνουν στις σπάνιες ώρες τις χαράς μου, όσα για μένα είναι ζωή, ευδαιμονία, έκσταση και πνευματική ανάταση, οι άνθρωποι, γενικά, τα αναζητούν μόνο στην φαντασία. Στην πραγματική ζωή τα βρίσκουν παράλογα και απίθανα. Κι έτσι, αν οι άνθρωποι έχουν δίκιο, αν αυτή η μουσική των νυχτερινών κέντρων είναι απόλαυση, αν αυτή η μαζική διασκέδαση δίνει χαρά κι αν αυτό το αμερικανοποιημένο πλήθος που ευχαριστιέται με το τίποτα έχει δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, είμαι τρελός. Είμαι στ’ αλήθεια ο Λύκος της Στέπας, όπως συχνά αποκαλώ τον εαυτό μου, αυτό το ξεστρατισμένο αγρίμι, που δε βρίσκει ούτε σπιτικό, ούτε χαρά, ούτε ελπίδα σ’ ένα κόσμο παράξενο και ακατανόητο…

02/07/2017

Απαρέμφατο

Σαν σήμερα το 1877 γεννιέται ο σπουδαίος Γερμανός συγγραφέας Έρμαν Έσσε.

25/06/2017

Καλημεραα!
Η Βιβλιοθήκη σήμερα 25/6 θα είναι κλειστή.
Σας περιμένουμε την άλλη Κυριακή στις 12:00.
Να έχετε μια υπέροχη εβδομάδα. :)

20/06/2017

Σαν σήμερα το 1841 κυκλοφορεί το βιβλίο του Έντγκαρ Άλαν Πόε «Οι Φόνοι της Οδού Μοργκ», που θεωρείται το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα στην ιστορία της λογοτεχνίας.

14/06/2017

Νόστιμον ἦμαρ

Νόστιμον ἦμαρ

Στις 14 Ιουνίου του 1986 πεθαίνει στην Γενεύη της Ελβετίας ο Αργεντινός συγγραφέας και μία από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές του 20ού αιώνα Χορχέ Λουίς Μπόρχες.

11/06/2017

The struggle itself toward the heights is enough to fill a man's heart. One must imagine Sisyphus happy.” ― Albert Camus.

08/06/2017

Infowar Xstefanou

Infowar Xstefanou

Σαν σήμερα το 1949 κυκλοφόρησε το βιβλίο "1984 - Ο Μεγάλος Αδερφός" του Τζωρτζ Όργουελ

06/06/2017

Σαν σήμερα το 1931 γεννιέται η αγαπημένη ποιήτρια Κική Δημουλά.

"Αρωτιέμαι αν υπήρχε η ποίηση πριν τη δημιουργία του κόσμου και του φόβου ή τη δημιούργησε η ανάγκη μας να κρυφτούμε κάπου, μόλις υποπτευθήκαμε ότι μία σκιά μας ακολουθεί παντού, σε απόσταση αναπνοής. Μία σκιά που την ονομάσαμε κίνδυνο“

05/06/2017

Απαρέμφατο

Σαν σήμερα το 1898 γεννιέται ο σπουδαίος Ισπανός θεατρικός συγγραφέας Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

03/06/2017

The Press Project

The Press Project

Κατερίνα Γώγου, η αναρχική ποιήτρια των Εξαρχείων, ένα παιδί θαύμα, θέατρο, κινηματογράφος, ό,τι και να γράψεις θα είναι λίγο για να καλύψεις την ζωή της. Ένας άνθρωπος που έζησε σαν να μην υπάρχει αύριο, η «Μπέμπα» για τους δικούς της ανθρώπους. Οι ποιητικές της συλλογές πούλησαν όσο του Ελύτη και του Ρίτσου. Έρωτες, πάθη, μοναξιά. Με την αναρχία στην ζωή της και την αγάπη για τον άνθρωπο. Στο σπίτι του στην Παιανία με φιλοξένησε ο αδελφός της Κώστας Γώγος, στο σπίτι όπου έζησε το τελευταίο της διάστημα και η Μυρτώ, η κόρη της Κατερίνας, και μιλήσαμε για όλα όσα η Κατερίνα έζησε. Τι αγαπούσε, τι την πλήγωνε, τι την συγκινούσε και τι ονειρευόταν.

01/06/2017

Συμβαίνει τώρα: κυρία διαβάζει συγκεντρωμένη το "Der Keim des Verderbens" της Patricia Cornwell στην U1

30/05/2017

Στις 30 Μαίου του 1977 πέθανε ο ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός Βασίλης Ρώτας.
Είναι γνωστός για τις μεταφράσεις των Απάντων του Γουίλιαμ Σέξπιρ, για το ποίημά του «Το Χριστινάκι», που μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός κι έγινε ένα από τα εμβληματικά τραγούδια του Νέου Κύματος, καθώς και για τους στίχους του «Ύμνου του ΕΑΜ».

«Το Χριστινάκι»

Δώδεκ΄ αγόρια του σκολειού
κι η Χριστινιώ μια τάξη,
μη βρέξει και μη στάξει.

Τ΄ αγόρια τ΄ ορκιστήκανε
στην παληκαροσύνη
να κλέψουν τη Χριστίνη.

Βαρκούλα αρματώνουνε
με σταυρωτό πανάκι-
Χριστίνα-Χριστινάκι.

Ποιός είδε πετροπέρδικα
να παίζει με γεράκια
στο πλάι στα θυμαράκια;

Ποιός είδε την ξανθόμαλλη
γελούσα και πανώρια
να παίζει με τ΄αγόρια;

Έμπα, καλή, στη βάρκα μας
να πάμε και να ΄ρθούμε
τραγούδι που θα ειπούμε!

Τ΄ αστέρια τρεμουλιάζουνε
στου ζέφυρου το χάδι
τ� όμορφο τούτο βράδυ.

Σπαρμένο χρυσολούλουδα
το πέλαγο λιβάδι
τ΄όμορφο τούτο βράδυ.

'Aλλοι ταιριάζουν τα πανιά
κι άλλοι κουπί τραβούνε,
Χριστίνα,ο νους σου πού ΄ναι;

Το Χριστινάκι τραγουδεί
της βάρκας κυβερνήτης,
γλυκειά που ΄ν΄η φωνή της!

Και λέει τραγούδι του έρωτα
και για τον πόθο λέει,
για το φιλί που καίει'

κι η βάρκα εποθοφτέρωσε
κι ορθοπηδάει το κύμα
τραβώντας όλο πρίμα.

Γέλια,τραγούδια εσώπασαν,
τ΄αγόρια συμπαλεύουν,
μοχτούν,φιλί γυρεύουν.

Χουγιάζει ο αέρας για φιλί,
βγάζουν καημούς και πάθη
της θάλασσας τα βάθη.

Κανείς δεν είναι στο κουπί,
κανείς και στο τιμόνι,
λαχτάρα που τους ζώνει!

Για το φιλί της Χριστινιώς
χυμάν με χίλια χέρια
νερά,βουνά κι αστέρια.

Κι η βάρκα η ποθοπλάνταχτη
πάει στων νερών τα βάθη
με του έρωτα τα πάθη.

Κι εκεί σαλεύουν τα παιδιά,
ψάχνουν να βρουν ακόμα
της Χριστινιώς το στόμα.

Δεν κλαίω τα δώδεκα παιδιά,
τους νιούς,τους μαθητάδες,
τις δώδεκα μανάδες,

μον΄κλαίω τα μάτια τα γλαρά,
το λυγερό κορμάκι,
τ΄αγρίμι,το ελαφάκι,

που ήτανε δώδεκα χρονών,
-Παρθένα Παναγιά μου,
-κι έλαμπε η γειτονιά μου.

28/05/2017

¨Ένα καλό βιβλίο είναι ο καλύτερος συνοδός για μια ηλιόλουστη ημέρα! Σας περιμένουμε!!

25/05/2017

Στις 25 Μαίου του 1989 πέθανε η γνωστή Ελληνίδα δημοσιογράφος και πεζογράφος Λιλίκα Νάκου. Το πιο γνωστό ίσως μυθιστόρημά της είναι "Η κυρία Ντορεμί" -περιγραφή της αντιμετώπισης μιας δασκάλας ωδικής στην Ελλάδα του '30- το οποίο αποτέλεσε και βάση για σίριαλ στη δημόσια τηλεόραση.

Απόσπασμα από την "Κυρία Ντορεμί"
"ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ κύλησε χωρίς μεγάλες στεναχώριες. Αν εδίδασκα μόνο Γαλλικά στο Γυμνάσιο, θα τα κατάφερνα, νομίζω, καλά. Ακόμα και οι μεγάλοι της Έκτης στην αρχή κάθονταν μαζί μου καλά. [...]

Καταλαβαίνει κανείς εύκολα εάν μπορούν να ενδιαφερθούν για το μάθημα της Ωδικής παιδιά, σχεδόν άντρες πια, που το μεγαλύτερο ενδιαφέρον τους στρέφεται στα όπλα. Πώς να τους μάθεις τις νότες, το σολφέζ, χωρίς να σε πάρουν στην κοροϊδία; [...] Α, δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Είχα χάσει τον ύπνο μου. Τα παιδιά της έκτης δεν ήθελαν να μάθουν τις νότες. Σχεδίαζα πάνω στον μαυροπίνακα το πεντάγραμμο, τους έδειχνα τις νότες, τις τραγουδούσα, τους μάθαινα το ντο-ρε-μι. Ήταν αδύνατο όμως να τα πούνε σωστά. Τα 'λεγαν «κουλουράκια».

— Ίντα μαθές είν' αυτό το στρόγγυλο στην τρίτη γραμμή; μου φώναζαν περιγελαστικά.

— Κι αυτό κάτω από τις γραμμές, που μοιάζει αβγό με άχυρο στη μέση, ίντα 'ναι;

— Το «ντο»! απαντούσα εγώ αυστηρά, ενώ ίδρωνα από αγωνία.

[...]

Στις αρχές πήγαινα κοντά στα παιδιά, έπαιρνα το δεξί τους χέρι και τους μάθαινα πώς να κρατάνε το χρόνο.

— Ένα! Δύο! Τρία! Τέσσερα! Ένα ολόκληρο, παιδιά, αξίζει τέσσερους χρόνους. Λοιπόν ας αρχίσουμε όλοι μαζί: Ντό-ο-ο-ρέ-ε-ε-μί-ι-ι... τρεις χρόνοι... Καταλάβατε τώρα;

Δεκάδες μάτια με κοίταζαν περιγελαστικά. Κι ο μαθητής που του κρατούσα το χέρι για να βαστά το χρόνο ήταν ένα παλικάρι ώς εκεί πάνω, ένα μέτρο κι ογδόντα. Κι αυτό το μικροσκοπικό γυναικάριο που ήμουν εγώ, που ίδρωνε και ξίδρωνε για να τους μάθει τις νότες, θα τους φαινότανε σίγουρα πολύ γελοίο.

-Ίντα κοπελιά μάς στείλανε για δασκάλα; Μια πιθαμή!... θα λέγανε και θα 'σκαζαν στα γέλια.

Και δώσ' του εμένα να τρέχει ο ίδρωτας. Μόλις έβγαινα απ' την τάξη, έπρεπε να πάω τρεχάλα στο δωμάτιό μου ν' αλλάξω πουκάμισο, γιατ' ήμουν μουσκίδι. Κέρδιζα δηλαδή το ψωμί μου όχι απλώς με τον ιδρώτα του προσώπου μου, όπως λέει το ρητό, αλλά με ποτάμι από ιδρώτα.

Οι πιο μεγάλοι της τάξης, που θα ήταν 24 ώς 25 χρονών, αυτοί κάθονταν στα τελευταία θρανία. Ξαπλώνονταν εκεί και διάβαζαν μαθηματικά ή ό,τι άλλο δείχνοντας ολοφάνερα την αδιαφορία, την προπέτειά τους σε μένα και στο μάθημα που δίδασκα. Αυτό με πλήγωνε περισσότερο απ' όλα. Τους έκαμα πολλές φορές παρατήρηση γι' αυτό και τους είπα να μην έρχονται στην τάξη.

— Ερχόμαστε μονάχα για να μη μας βάλεις απουσία, απάντησαν με αναίδεια. Αυτό μας έλειπε τώρα, να ξελαρυγγιαζόμαστε με τα κουλουράκια που γράφεις αυτού στο μαυροπίνακα...

Μια μέρα που έμπαινα στην τάξη, ένας απ' αυτούς τους μεγάλους, σηκώθηκε, μ' έδειξε στους άλλους με το δάχτυλο και φώναξε γελώντας:

— Να την! Έρχεται η κυρία Ντορεμί!...

Όλη η τάξη άρχισε τότε να κάνει καζούρα και να φωνάζει:

— Η κυρία Ντορεμί! Η κυρία Ντορεμί!...

[...]

— Ε, καλημέρα παιδιά, καλημέρα... Ωραίο όνομα μου χαρίσατε, τρεις όμορφους ήχους μουσικής... Τί καλύτερο απ' αυτό! Έτσι δε θα με ξεχάσετε εύκολα, όταν φύγω από την Κρήτη...

Τότε ένας νέος σηκώθηκε άξαφνα και με ρώτησε:

— Γιατί το λέτε, αυτό, δεσποινίς Μακρή; Δεν πρόκειται να μας φύγετε, πιστεύω.

— Αν εξακολουθήσετε να μου φέρνεστε έτσι, θα ζητήσω εξάπαντος από το Υπουργείο να με μεταθέσουν κάπου αλλού...

Τότε ο νέος γύρισε προς τους συμμαθητές του και τους φώναξε αγαναχτισμένος:

— Βλέπετε τί βλάκες που είστε; Θα την κάμετε τη γυναίκα να πάρει τα μάτια της και να φύγει από τον τόπο μας! Ντροπή μας! Αυτή φταίει αν το μάθημα της μουσικής θεωρίας δε σας ενδιαφέρει; Τέτοιο είναι το πρόγραμμα του Υπουργείου!... Τί θέλετε να κάμει αυτή; Ν' αλλάξει το πρόγραμμα; Μια φορά που είχαμε κι εμείς την τύχη να μας φέρουν καλή δασκάλα, της φερνόμαστε σαν άγριοι! Ναι, ντροπή μας!...

Είχε επιβολή αυτός ο νέος στους συμμαθητές του, καθώς φαίνεται, γιατί αμέσως σώπασαν οι άλλοι."

23/05/2017

Απαρέμφατο

Σαν σήμερα το 1906 πεθαίνει ο Νορβηγός συγγραφέας Ερρίκος Ίψεν («Πέερ Γκιντ», «Το Σπίτι της Κούκλας », «Ο εχθρός του λαού»).

21/05/2017

Timeline Photos

17/05/2017

Λογοτεχνικός χάρτης του κόσμου!

16/05/2017

Σαν σήμερα το 1703 πέθανε ο «πατέρας του παραμυθιού» Σαρλ Περό.

Το 1697 δημοσίευσε τη συλλογή παραμυθιών «Διηγήσεις και Ιστορίες του παρελθόντος» με τον υπότιτλο «Ιστορίες της μάνας μου της χήνας» για να διασκεδάσει τα παιδιά. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται πασίγνωστα παραμύθια, όπως «Η Κοκκινοσκουφίτσα», «Η Ωραία Κοιμωμένη», «Ο Παπουτσωμένος Γάτος» και «Ο Κυανοπώγων», που είναι διασκευές μισοξεχασμένων παραδοσιακών παραμυθιών, τα οποία διηγήθηκε με ύφος απλό και ανεπιτήδευτο.

“A dream is a wish your heart makes.”
― Charles Perrault, Cinderella

15/05/2017

Στις 15 Μαίου του 1911 γεννήθηκε στη Ζυρίχη ο Ελβετός συγγραφέας Μαξ Φρις, γνωστός κυρίως για το μυθιστόρημά του Homo Faber, μια σύγχρονη αντεστραμμένη εκδοχή του μύθου του Οιδίποδα, όπως και για το θεατρικό έργο-αλληγορία Andorra.

Απόσπασμα από το Homo Faber:

"Das Wahrscheinliche (dass bei 6 000 000 000 Würfen mit einem regelmäßigen Sechserwürfel annähernd 1 000 000 000 Einser vorkommen) und das Unwahrscheinliche (dass bei 6 Würfen mit demselben Würfel einmal 6 Einser vorkommen) unterscheiden sich nicht dem Wesen nach, sondern nur Häufigkeit nach, wobei das Häufigere von vornherein als glaubwürdiger erscheint. Es ist aber, wenn einmal das Unwahrscheinliche eintritt, nichts Höheres dabei, keinerlei Wunder oder Derartiges, wie es der Laie so gerne haben möchte. Indem wir vom Wahrscheinlichen sprechen, ist ja das Unwahrscheinliche immer schon inbegriffen und zwar als Grenzfall des Möglichen, und wenn es einmal eintritt, das Unwahrscheinliche, so besteht für unsereinen keinerlei Grund zur Verwunderung, zur Erschütterung, zur Mystifikation."

Στη φωτογραφία αριστερά: Ο Sam Shepard και η Julie Delpy στα γυρίσματα της ταινίας Homo Faber (BRD/F/GR 1990/91) σε σκηνοθεσία του Volker Schlöndorff.

14/05/2017

Σαν σήμερα στις 14 Μαΐου 1925 εκδίδεται το μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γούλφ '' Η Κυρία Ντάλογουεη''.

''..As for the other experiences, the solitary ones, which people go through alone, in their bedrooms, in their offices, walking the fields and the streets of London, he had them; had left home, a mere boy, because of his mother; she lied; because he came down to tea for the fiftieth time with his hands unwashed; because he could see no future for a poet in Stroud; and so, making a confidant of his little sister, had gone to London leaving an absurd note behind him, such as great men have written, and the world has read later when the story of their struggles has become famous...''

(Πηγές : Βικιπαιδεία , lexilogia)

13/05/2017

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1940 ο Άγγλος μυθιστοριογράφος και ταξιδιωτικός συγγραφέας Μπρους Τσάτουιν.

“To lose a passport was the least of one’s worries. To lose a notebook was a catastrophe”

“We shall not lie on our backs at the Red Castle and watch the vultures wheeling over the valley where they killed the grandson of Genghiz. We will not read Babur's memoirs in his garden at Istalif and see the blind man smelling his way around the rose bushes. Or sit in the Peace of Islam with the beggars of Gazar Gagh. We will not stand on the Buddha's head at Bamiyan, upright in his niche like a whale in a dry-dock. We will not sleep in the nomad tent, or scale the Minaret of Jam. And we shall lose the tastes - the hot, coarse, bitter bread; the green tea flavoured with cardamoms; the grapes we cooled in the snow-melt; and the nuts and dried mulberries we munched for altitude sickness. Nor shall we get back the smell of the beanfields, the sweet, resinous smell of deodar wood burning, or the whiff of a snow leopard at 14,000 feet.”
― Bruce Chatwin, What Am I Doing Here?